bakın bakın ne buldum :))

Geçen gün evi toplamaya çalışırken buldum bu minik şeyi.

Dünyaya geldiğimde vücuduma değen ilk yabancı cisim.

Çooook farklı geldi bana. 

Ayşe kim yahu dedim? önce.

Annemin yapmış olduğu açıklamaya göre.

O zamanlar hastanede doğan kız çocuklarına "ayşe", erkek çocuklara da "ali" adını veriyorlarmış. 

Çocukları da annelerinin isminden ve soyisimlerinden ayırt ediyorlarmış.

Pek sağlıklı gelmedi bana.

 Abimle çok benzemediğim için hastanede karışmış olma ihtimalim aklımın bir köşesinde hep durduğu için midir bilmem ama bir "acaba" daha geçmedi içimden desem yalan olur :)

(Neyse bunlar aile arasında halledilmesi gereken konular ayıp orda burda söylenmez :p)

 

Sonra birden doğduğum anı hayal etmeye çalıştım. Kolumda bu bileklik var ve buruş buruşum :))

Nasılda minikmişim beeeen!! Annem nasıl da büyütmüş beni...

Ama çok duygulandım ben şimdi...

Bu arada buruş buruş diyince aklıma geldi.

 Bebekler ilk doğduklarında çok çikkin oluyorlar di mi?

Bi de çok küçük oldukları için insan dokunmaya korkuyor. 

Biz Türk halkı olarak pek meraklıyızdır öpüşmeye, koklaşmaya ama bu minikler gelmiyor böyle şeylere.

Ciltleri çok hassas olduğu için hemencik pütür pütür oluyorlar. 

O zaman da hem minik, hem buruşuk, hem de pütürük oluyorlar yazık onlara...

Konudan konuya atlayarak bugünkü saçmalama limitimi de doldurduğuma göre, işime döneyim de ekmek parası kazanayım.

Yıllar sonra doğacak çocuğumun buna ihtiyacı olabilir :)

Bana katlandığınız için teşekkür eder, güzel günler dilerim...