ramazan geldi...

 buharı üstünde çıtır ramazan pidesi 

veeee....

İftar sonrasının en hafif tatlısı güllaç.

(işte bu ikisi beni bitiriyor)

Bugün gece yarısı evlerin ışıkları yanmaya başlayacak. 

Herkesde tatlı bir uyku mahmurluğu.

Gözler kısık, kimsenin konuşmaya takati yok.

Tek amaç ertesi gün güçsüz düşmemek için birkaç lokma atıştırmak, bolca su içmek... 

İlkgünler genelde saate bakmakla geçer.

Kaç dakika kaldı? 

 Günler ne zaman kısalacak?

soruları eşliğinde.

Bir de klasik cümlemiz var, herkesin istisnasız kullandığı:

 İnsan açlığa dayanıyor ama susuzluk zor geliyor :)))

Akşamı ise ayrı bir telaştır.

 Sahurun aksine iftar sofrası özenle kurulur. 

Misafirler çağırılır.

Saatlerce aç kalan mide herşeyi içine almak ister. 

 Sofrada hiçbir şey bırakmayacak kadar aç hisseder insan kendini. 

Bunların hepsi ezanın okunması ve orucun açılmasıyla son bulur :)

Bir bardak su içilir ve açlık unuturlur. 

İşte böyle telaşlı ama bir o kadar da huzur veren bir ay bizi bekler.

Hayırlı ramazanlar...