bir troll karikatürü.

Küçükken,

 (küçükken derken birkaç yıl öncesi)

Ben de bu sarışın gibi olup karşımdakileri nefessiz bırakmışımdır.

Karşımdakinin sevgili olması da şart değil tabi.

Anne, baba, ev arkadaşı, yurt arkadaşı, iş arkadaşı farketmezdi benim için.
Yalnız kalmıyım, sürekli biri benimle ilgilensin isterdim.

Biraz ilgi azalsın hemen su koyverirdim.

Kendi kendine yetememekle alakalı sanırm,

Biraz da küçüklükten kalma sevgi açlığı olabilir.

Şuan düşünüyorum da ne kadar zor bir durummuş.
Hem benim için hem de karşımdaki insancıklar için.
Neyse ki büyüdükçe toparlanabilen şanslı insanlardan biri oldum.
Kendiyle barışık, mutlu ve huzurlu..
Her duyguyu dozunda ve hissederek yaşamanız dilegiyle
sevgilerle...

Bir karikatür için bu kadar fazla yorum yazıp zamanınızı çaldığım için özür dilerim. Hepsi size iyi dileklerimi iletebilmek içindi.
Başardım ama di mi :))