26 Şubat 2013 Salı

hafif renkli ve dertli.

 

Teknoloji bazen nasıl da mutlu ediyor bizi değil mi?
Hepimizin içine fotoğrafçı kaçmış gibi adeta :)
 Bir tuşla neler yaratabiliyoruz
Gerçi tuş da kalmadı artık her şey dokunmatik.
 Nimet bu nimet :) 

Küçücük  telefonlar her şeyimiz oluverdi bir anda.
Bağımlılıkta sınır tanımayan ve tuvalete bile telefonla girenler tanıyorum bizzat yakından :)

Aslında  oldukça güzel görünsede teknolojinin hayatımıza bu denli egemen olması beni fazlasıyla rahatsız ediyor.

Elimizde tuttugumuz cihazlar arttıkça çevremizdeki insanlar azalıyor.
Çevremiz küçüldükçe yalnızlığımız büyüyor 
Gitgide bencilleşiyor ve duyarsızlaşıyoruz.

Kulağımda kulaklıklar telefonumdan müzik dinliyorum... YALNIZIM...
Çok yoğumun kimseye ayıracak vaktim yok ama elimde telefon oyun oynuyorum...YALNIZIM...
gibi gibi ...

Çok mu karamsar oldum akşam akşam???
  

Hiç yorum yok: