işte tam da böyle bir durumdayım!

 Hani şu sağda görünen; koca gözlü, kendinden emin tavırlı  tavşan var ya.

İşte aynen öyleyim bu aralar...

Sıkıca tuttum ağacın dallarını bırakmıyorum deli gibi.

Hem de altında koca bir boşluk olduğunu bile bile...

 Dallar o kadar çok uyarıyor ki beni en ufak rüzgarda bile çatırdayarak "yalnış yerdesin" dercesine!

Ama ben inatla devam ediyorum tutmaya.
Zaman kaybına aldırmadan umarsızca... 

Hayır şöyle de sorunlu bir durumum var.

Hem elimdekine güvenmiyorum hem de geleceğime.

Bu durumda acaba "ben obsesif bir insan mı oldum acaba" ,"yok yok ben galiba bağımlı bir karakter haline geldim..." diye düşünmeden kendimi alamıyorum.  

Ben şuanda çok mutsuz ve huzursuzum siz öyle olmayın emi?
İyi haftalar hepinize...